Data: 2018-01-08
Miniony rok 2017 nie był udanym dla kancelarii komorniczych. Zawód komornika nie cieszy się już popularnością taką jak dawniej. Z pracy w tej instytucji zrezygnowało ponad 70 pracowników, zasilając szeregi bezrobotnych lub zmieniając swą ścieżkę zawodową.
Kancelarie komornicze w Polsce upadają
W związku ze znacznym spadkiem przychodów, wiele firm komorniczych zmuszonych jest do zamknięcia działalności oraz redukcji pracowników na każdym szczeblu. Powód, jaki często zgłaszali rezygnujący z dotychczasowej pracy komornicy jest bardzo prozaiczny. Najczęściej jest nim chęć zmiany zawodu, pozwalającego na pracę w lepszych, mniej stresujących warunkach. Zawód komornika nie jest zbyt dobrze płatny ani popularny. Wraz z uchwałą wprowadzoną w 2017 roku przez Sąd Najwyższy, komornikom odebrane zostało prawo pobierania dodatkowych korzyści majątkowych, za wpłaty bezpośrednie. Wpłat tych dokonywali dłużnicy, a komornicy mogli pobierać od nich 15 procentowe opłaty. Sąd uznał ten proceder za niegodny z prawem, przez co pozbawił komorników dodatkowego źródła przychodu.
Bezduszna, przestarzała instytucja
Praca, jaką wykonują komornicy sądowi nie cieszy się dobrą opinią publiczną. Dla osób wykonujących ten zawód nie jest to także praca marzeń. Ciągłe zmiany, jakim podlega, sprawiają, że warunki zatrudnienia nie są stabilne, a często bardzo stresujące. Instytucja ta kładzie nacisk na szybkie rozwiązywanie spraw wierzycieli, nie zwracając przy tym uwagi na wyrządzane dłużnikom szkody. Proces ściągania zadłużenia odbywa się coraz częściej drogą elektroniczną. Do roku 2016 potrzebna była zgoda banku, w którym założone zostało konto dłużnika, na ściągniecie środków. Sytuacja ta jednak uległa zmianie w konsekwencji egzekwowanie zadłużenia odbywa się bez zgody banku.
By komornik mógł przyjmować kolejne sprawy, musi wykazać się brakiem zaległości. Aby tego dokonać, jego działania powinny być sprawne i szybkie. U podstaw tego założenia znajdowała się chęć ułatwienia pracy nie tylko egzekutorom sądowym, ale także wierzycielom. Jednak, w wyniku szeregu nadużyć, doszło do powstania tak zwanych „hurtowni komorniczych”, czyli kancelarii obsługujących kilkaset tysięcy spraw rocznie. Sytuacja ta napędza bezduszną machinę egzekucji sądowych i sprawia, że gdzieś zagubione zostaje ludzkie współczucie oraz zrozumienie sytuacji obu stron konfliktu.
Jak wygląda praca komornika
Każdy wyrok postawiony przez Sąd Najwyższy wymaga odpowiednio wykwalifikowanej osoby, która będzie odpowiedzialna za jego realizację. Pracę komorników sadowych regulują dwa akty prawne, ustawa o komornikach sądowych i egzekucji oraz kodeks postępowania cywilnego. W myśl definicji zawartych w tych dokumentach, komornik jest funkcjonariuszem publicznym, działającym przy sądzie rejonowym. Podobne jak policjant, czy inny przedstawiciel służb publicznych, w teorii działa w imieniu Państwa oraz na korzyść społeczeństwa. Komornik jednak prowadzi swoją działalność gospodarczą, prowadząc własny rachunek. Sytuacja ta sprawia, że im więcej egzekucji komorniczych przeprowadzi, tym większe będzie miał zyski. Rzadko kiedy media wspominają o sukcesie komornika. Najczęściej przedstawiani są jako bezduszni, głusi na problemy, zarówno wierzycieli jak i dłużników, kategoryczni egzekutorzy prawa.
Rola windykatora
Jeśli wierzyciel zdecyduje się na dochodzenie swoich spraw drogą pozasądową, powinien udać się do firmy windykacyjnej. Firma taka ma za zadanie doprowadzić do ugody pomiędzy dłużnikiem a wierzycielem. Windykator nie pełni roli funkcjonariusza społecznego, jest osobą zatrudnioną na tym stanowisku w oparciu o umowę o pracę lub zlecenie. Jego zadanie polega na zmobilizowaniu dłużnika to spłacenia długu, poprzez wykonywanie licznych telefonów, wysyłanie przypomnień, listów czy e-mailów. Stara się wywrzeć presję na dłużniku, jednak konflikt nie jest rozwiązywany nigdy przemocą, czy zastraszeniem.
Zanim zdecydujemy się na dochodzenie swych praw poprzez komornika, warto spróbować negocjacji oferowanych przez firmy windykacyjne. Działają one w sposób skuteczny, nie wyrządzając szkody dłużnikom. Często też można liczyć na szybsze osiągnięcie porozumienia niż w trwających długo sprawach sądowych.
